Zondag 19 juli: Boodschappen doen

Etappe 16: Bourg de Peage-Gap, 201 km, heuvels, 1720 HM

Om er voor te zorgen dat wij als peloton onderweg en na de finish voldoende eten en drinken krijgen, moeten er dagelijks boodschappen worden gedaan door onze chef inkoop Jos. Dat leidt tot bizarre taferelen aan de kassa's van de supermarkten die daarvoor bezocht worden. Meestal komt Jos dan bij de kassa met minstens vijf boodschappen karretjes vol waarbij de cassieres met stomheid geslagen zijn.. Om u een idee te geven wat er dan op het lijstje staat, voor de heren de supermarkt betreden, volgt hier een korte opsomming: 180 flessen water van 2 ltr, 30 flessen cola 1,5 ltr, 24 ltr Ice Tea, 24 ltr Orangina en daarnaast nog wat ander vocht tezamen goed voor zo'n 500 ltr. Daarnaast 200 bananen, 12 meloenen, 3 bakken perzikken en 3 bakken pruimen, 12 stokbroden 50 croissants, 100 zakken zoute chips, 8 kg zoute pinda's. Aan zuivel 150 bakjes vruchten yoghurt en 12 kg kwark. En dan heb ik nog niets gezegd over de inkopen voor de lunch. U zult begrijpen dat dit organiseren en ervoor zorgen dat het ook nog op de bevoorradingsplekken komt al een gigantische logistieke opgave is. Hulde daarom aan onze staf! Zonder hen zouden wij nergens zijn.

De 16 e etappe voerde ons van Bourg de Peage naar Gap. Waar Gap een van de meest door de Tour bezochte steden is, is de vertrekplaats op dat gebied tamelijk bleu. Een keer eerder startte er de Tour.

Ben je wielerfans en woon je in Gap, dan zit je daar dit jaar gebeiteld met zowel een finish als een vertrek. In 2011 bekroonde Thor Hushovd er een lange ontsnapping, die hem ook nog eens de groene trui opleverde, met een zege. Twee jaar geleden deed Rui Costa, de latere wereldkampioen hetzelfde, ook in etappe 16. Hij ontsnapte destijds op de col de Manse en bouwde in de afdaling zijn voorsprong uit.

Bij me zelf bespeurde ik vandaag tekenen van verder herstel. Eindelijk voelde ik weer iets in de benen dat mij destijds tot een van de betere klimmers maakte in de 100 cols tocht. Het was vandaag ook minder heet. De eerste col beklommen we zelfs met aangename temperatuur en de zon achter de wolken. Dan merk je pas wat de invloeden van de hitte op het prestatievermogen is. Zoals zo vaak had de ASO weer een mooie aankomst geregeld, een eufemisme voor weer een vervelend slot, een klim uit Gap waarbij het eerste deel weer fors steil was. De dag van vandaag betekende tevens nieuwe moraal. Laat de Alpen maar komen, ik durf ze nu wel weer aan.

Voor ons en voor de profs is deze etappe de laatste voor de tweede welverdiende rustdag, waar ik in ieder geval erg naar uit kijk. Hopelijk eindelijk een keer echt uitslapen, veel op bed liggen om te herstellen en mijn smerige fiets voor de laatste loodjes onder handen nemen.