Maandag 20 juli: Rustdag, wasdag en poetsdag

Op bovenstaande foto ziet u de waszakken van ons peloton. Iedere coureur heeft zijn waszak met naam. Na de etappe leveren wij de vuile fietswas aan in deze zakken. Zeker vier maal per week zorgt de organisatie er voor dat al wat er in gaat gewassen wordt. Soms gebeurt dit in het hotel, maar veel vaker moet er een wasserette opgezocht worden om de klus te klaren. Op sommige plaatsen waren zelfs afspraken gemaakt om dit op zondag te doen, knap om dat met Fransen te regelen. Als je je voorstelt dat dit voor zo'n 50 man gebeurt wordt wel duidelijk dat ook dit iedere keer weer een grote klus is die Nelleke en Wilfred voor hun rekening nemen.

Ons peloton geniet vandaag van een naar mijn mening welverdiende rustdag. Vanmorgen pas om negen uur aan het ontbijt in plaats van de gebruikelijke zes uur. Helaas was de meerderheid al aan tafel en is dit hotel kennelijk niet goed voorbereid op de grote hoeveelheden die er verorberd worden. Geen kwark meer, dus geen extra eiwitten voor het herstel, alleen nog appelmoes. Lekker maar niet erg nuttig voor het herstel.

Daarna met zijn allen fietsen poetsen. Mijn remblokken waren half versleten, ik hoor bij de voorzichtige dalers, dus rem ongetwijfeld te veel. Eigenlijk is dat al gekomen toen mijn gezin gesticht werd. Het mag toch niet gebeuren dat Anja, Ebe, Hidde en Nienke het slachtoffer zouden worden van mijn escapades. Het deel uit maken van een maatschap die op mij rekent, heeft gemaakt dat ik alleen maar harder in de remmen ben gaan knijpen. Vanmorgen voor de laatste loodjes dus maar nieuwe remblokken gemonteerd met Niels onze mecanicien. Mijn Cervelo ziet er inmiddels weer spik en span uit. Helaas is er bij het transport een beschadiging aan de lak opgetreden in de bovenhuis. Normaal zou ik woest zijn, maar mijn gemoedstoestand is inmiddels zodanig dat ik alles goed vind als ik maar Parijs haal. Desnoods mag mijn mooie fietsje daarna zelfs de vuilnisbak in bij wijze van spreken.

Gisteren in de Col de Manse, alwaar Beloki destijds viel door smeltend afval en daardoor zijn heup brak, ook in onze groep een valpartij. John was dit maal de ongelukkige. Vlak voor een S-bocht doemde plots een tegemoetkomende auto op waardoor hij te hard remde en over de kop sloeg. Gelukkig klapte hij niet op de auto. Alleen zijn smartphone lag onder de auto. Zelf kwam hij er met wat schaafwonden goed vanaf. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd was als....

Eigenlijk zou ik nu vooral op bed moeten liggen. Echter de voorbereiding van mijn blogs voor de komende dagen vergt aandacht. Als het dan niet lukt met vier man om met WiFi verbinding te krijgen en mijn eigen EU bundel vol is, zie ik mijn blog voor de komende dagen in rook op gaan en komt het chagrijn naar boven. Gelukkig biedt mijn zoon Hidde direct hulp vanuit Nederland en lukt het de eigenaar toch toegang tot het internet te krijgen. Na een gezellige lunch met een flink deel van de groep, kan ik dan toch aan de slag met de voorbereiding voor de blogs voor de komende vier bergetappes in de Alpen. Het zwaartepunt ligt daarbij op de woensdag. Morgen dus mijn gemak houden voor zover mogelijk. Woensdag waarschijnlijk weer tot het gaatje gaan, donderdag overleven en vrijdag in de laatste bergetappe desnoods kruipend omhoog. Zo zie ik het voor me.

Gisteren echter goede dag en zit er misschien zelfs meer in het vat?