Woensdag 8 juli: Steunkousen

Steunkousen

Etappe 6: Abbeville-Le Havre, 191 km, vlak, 1000 HM

Wat u ziet op bovenstaande foto zijn niet de benen van een aantal trombose-patiënten uit ons ziekenhuis, maar de benen van een deel van het peloton waar ik deel van uit maak. Ik kan me nog herinneren dat Bram Son Europees kampioen werd op de 800 meter met kniekousen, maar dat dit ook zou doordringen in ons peloton? Een derde van onze groep trekt ze direct aan na de etappe. Het idee is dat ze door compressie de doorbloeding van het onderbeen zouden bevorderen en daarmee voor een beter herstel zorgen na een etappe. Een ander deel ligt na de etappe met de benen in de lucht. Maar of beide methodes nu echt werken, uitgaande van het feit dat de bovenbenen het meeste werk moeten leveren? Ik voelde me er totaal door overvallen. Had ik nu een belangrijke ontwikkeling totaal over het hoofd gezien? Of zit het toch tussen de oren? Om mezelf gerust te stellen en niet direct met 1-0 achter te staan hou ik het maar op het laatste.

Oh ja, we hebben vandaag ook nog een stukje gefietst. We vertrokken vanmorgen al in de regen, en eigenlijk hield dat de ochtend niet meer op. Veel lekke banden dus. In totaal zo'n 20 waarbij Adriaan en Walter de kroon spanden met drie stuks. Daarnaast de hele dag een windkracht zes tegen en langs de kust vlagen wind waarbij je zo ongeveer van de weg geblazen werd. Acht uur op de fiets; slopend en alleen dankzij samenwerking in de groep te overleven. 

De zesde étappe was een zogenaamd vlakke rit met 1500 hoogtemeters met een lengte van 191 km. Voer voor sprinters dus morgen als de grote jongens er aankomen met bij aankomst in Le Havre nog een klim zoals onze Cauberg.

Wij volgden vandaag een deel van de noordwestkust van Frankrijk. We reden vandaag door het departement Somme en vertrokken vanuit Abbeville aan de monding van de gelijknamige rivier, zo n 30 km ten noordwesten van Amiens. Het historische centrum van Abbeville leed zwaar onder een nacht hevig bombarderen door de Duitse luchtmacht tijdens de Blitzkrieg aan het begin van WOII. Blijkbaar heeft het stadje, ook bekend om zijn rabarber, goede relaties met de ASO, want in 2012 (de 4e étape naar Rouen) werd daar ook gestart. Andre Greipel won toen.

We volgden vandaag de Normandische kustlijn in zuidelijke richting naar Le Havre, dat ook bijna met de grond gelijk werd gemaakt. Nu waren dat de Amerikanen vanwege het strategisch belang van de tweede havenstad van Frankrijk. De nieuwe stad heeft een plaats op de Wereld erfgoed lijst na de snelle herbouw, direct na de oorlog. Le Havre figureerde eveneens eerder in de Ronde. Dat was in 1995; de Tour waarin Fabio Casartelli tragisch verongelukte tijdens de afdaling van d Aspet. De vierde étape van de Ronde uit 95 vertrok uit Alençon. Winnaar in Le Havre was toen Mario Cippolini, die in dezelfde Tour eerder ook al de tweede étape op zijn naam schreef.