Donderdag 23 juli: Route Barree (wegversperringen)

Boven op de Col du Mollard

Etappe 19: Saint Jean de Maurienne-La Toussuire,138 km, bergen, 4480 HMCol du Chaussy, Col de la Croix de Fer, Col du Mollard, La Toussuire

De dag van vandaag stond in het teken van wegversperringen. Vandaag moesten we via de top van de Glandon naar de Croix de Fer. Gisteren was al bekend dat de top van de Glandon om 10 uur afgesloten zou worden voor verkeer vanwege de passage van de profs, Het advies van de organisatie was dan ook om een stuk af te snijden van het parcours zodat we rond acht uur aan de voet van de Glandon zouden staan. Daardoor zouden we de eerste col moeten overslaan. De kopgroep dacht daar anders over en wilde toch de hele rit rijden. Voor mij was er geen discussie, ik wilde niet het risico lopen tegen gehouden te worden door de politie. Zelf was ik om kwart voor tien op de Croix de Fer en ruim op tijd voorbij de Glandon. Boven op de top hoorde ik van Wilfred dat gebeurd was waar ik bang voor was, de kopgroep was halverwege tegengehouden en mocht aanvankelijk zelfs niet meer naar beneden. Voor morgen ziet het er nog slechter uit. De kans is groot dat we de Croix de Fer die we morgen in plaats van de Galibier zouden beklimmen, helemaal niet op kunnen omdat we ook dan weer de profs kruisen.

In 138 kilometer koersen de profs in étappe19 van Saint-Jean-de-Maurienne naar La Toussuire in skigebied Les Sybelles. De derde Alpenrit in een serie van vier.

Direct na de start gaat het al omhoog. Het doel is Col du Chaussy, gelegen op 1.533 meter en bereikt na 15,5 kilometer klimmen met hier en daar wat respijt. Maar het is een pittige bestijging met maxima boven de 10%.
Na de afdaling is het een tijd rustig tot na 58,5 kilometer de voet van de Col de la Croix de Fer (eigenlijk voet van de Glandon) wordt bereikt. Vanaf dit moment ontbolstert de bergrit pas goed. De ‘Bergpas van het IJzeren Kruis’ doet zijn naam eer aan. Ten eerste omdat er op de top een ijzeren kruis staat, maar ook omdat grootheden als Gino Bartali, Fausto Coppi en Bernard Hinault er als eerste boven kwamen. In 1989 kwam Gert-Jan Theunisse er als eerste boven. Over een kleine 25 kilometer gaat de weg op de flanken gemiddeld met 7,4% omhoog.

Vanaf het ronden van de top blijven de renners op hoogte. Er volgt weliswaar een afdaling. maar die is korter dan de klim en in het dal aangekomen, rijden de renners direct de Col du Mollard op, een klim van 5 kilometer tegen 6.8%
In 16,.5 kilometer dalen de renners naar Saint-Jean-de-Maurienne, alwaar hen alweer geen rust gegeven is. Een gaatje dichten in het dal is er niet bij, want de beklimming naar La Toussuire wacht. Over 18 kilometer wordt er tegen gemiddeld 6,1% geklommen. Het zwaarste stuk zit daarbij aan het begin met stijgingspercentages tussen de 7 en 9,5% de eerste 3 kilometer.
Het linke van étape 19 is dat het constant stijgen dan wel dalen is vanaf de Col de la Croix de Fer. Vanaf die klim is de rit een kopie van étape 11 uit de Tour van 2012. De zege ging toen naar Pierre Rolland. Met een tweede plek maakte Thibaut Pinot het Franse feestje compleet.

Bij mij vanmorgen na het uitstappen van de bus opnieuw dikke paniek toen mijn fiets wederom met vastgeslagen ketting uit de trailer kwam. Gelukkig kregen we de ketting deze keer snel los. Achteraf bleek dat, bij het smeren van de ketting, de avond tevoren per ongeluk gebeurd te zijn. Ook bleken mijn remblokken, die de dag van tevoren vervangen waren, door de regenafdaling al grotendeels versleten. Gelukkig bood mijn kamergenoot Hemke uitkomst. Hij had vier stel blokken bij zich en wilde mij graag helpen, waarvoor dank! Met de hulp van Niels waren die in no time gemonteerd en kon ik met de laatste groep alsnog vertrekken. Daardoor voor mijn gevoel als een dolle omhoog gegaan, om maar niet te laat te zijn.

Het zijn krankzinnige dagen in de Alpen. Was gisteravond pas om half acht binnen. Daarna snel in de bus op weg naar Albertville naar ons hotel. Bij het hotel problemen voor de bus met inparkeren waardoor schade aan de bus. Om negen uur aan tafel in de Chinees. Om half elf terug in hotel. Elf uur slapen en vanmorgen om kwart voor vijf weer de wekker voor een nieuwe dag met nieuwe kansen. En een goede dag was het, nog slechts één te gaan! Parijs we komen er aan!