Woensdag 22 juli: De volgers van de Tour de France

Etappe 18: Gap-Saint Jean de Maurienne,185 km, bergen, 4400 HM
Col Bayard, Col de Malissol, col de la Morte, Col du Glandon, Lacets du Mont Vernier

De TdF kent duizenden volgers. Daags voor een bepaalde etappe parkeren zij hun campers, want dat is het vervoermiddel op een mooie plek langs het parcours. Als het even kan op een berghelling. In de meeste gevallen gaat het om peperdure exemplaren ongetwijfeld met airco die wij zo vaak node hebben moeten missen. Ruwweg vallen de volgers te verdelen in drie categorieën. Het gros mag gerekend worden tot de groep zonder veel lichamelijke activiteit en morbide obesitas. We treffen ze meestal duttend in een stoel aan. Van Jan begreep ik dat ze 's avonds meestal dronken zijn. En hij kan het weten, want hij daalde al meerdere keren in het donker af met gevaar voor eigen leven. De tweede groep zijn de gezinnen met jonge kinderen die de hele dag enthousiast voor je staan te klappen. En dan heb je nog de echte supporters die hun hele caravan versierd hebben met vlaggen en ik weet niet wat.

De Tour de France nadert zijn ontknoping. Na vandaag volgen er nog twee Alpenétapes en dan is het op naar Parijs. Ook in de 185 kilometer van Gap naar Saint-Jean-de-Maurienne kijkt het peloton weer tegen een echte benenbreker aan. Het is wel de enige bergrit in deze Toureditie die niet bergop eindigt. 

In 2010 won Sandy Casar de étape naar Saint-Jean-de Maurienne. Destijds was het de eerste keer dat de plaats in het koersschema opgenomen werd. Dit in tegenstelling tot Gap, dat zo n beetje de stamgast(heer) is van de Tour. Deze editie zelfs twee keer, eenmaal als start- en eenmaal als finishplaats.

In étape 19 moest de Glandon beklommen worden, maar dat is lang niet alles, want voor het zover was had ons peloton al 120 kilometer stijgen en dalen in de benen, te beginnen met de Col Bayard (1.264 meter), een klim van 7,5 kilometer tegen 6,5% gemiddeld. De steilste kilometer klokt meer dan 10%.
Na wat minder afschrikwekkende hobbels ontmoet het peloton een puist met de weinig vrolijk stemmende naam: Col de la Morte (1.368 meter). De hellingshoek is bijna 6,5% gemiddeld als er over een afstand van 15,34 kilometer een slordige 1.000 hoogtemeters worden overwonnen.

Na 99 kilometer koers bereiken de renners de voet van het piece de resistance, waarna ze in niet minder dan 46,5 kilometer naar de top van de Glandon (1.924 meter) klimmen. In totaal slechten ze 1.560 hoogtemeters. Die worden gelardeerd met stukken vals plat en zo krijgt de helling van de Glandon zelf een gemiddelde stijgingsgraad van 4,8%. Vanaf Barrage du Verney gerekend bereiken de renners het meest steile deel van 11,2% na 12 kilometer. Daarna volgen nog 12 lastige kilometers met vals plat en vrij korte stukken klimwerk.

Voor de alpinisten leek daarmee het grootste leed geleden. In zo n 20 kilometer daalden we daarna af naar Pontamafrey-Montpascal, gelegen op 493 meter hoogte. Een gevaarlijke afdaling zeker in de eerste kilometers. Tijdens de Marmotte is deze afdaling zelfs geneutraliseerd en niet voor niets. Er vielen al enkele doden. Dus voorzichtig aan gedaan vooral bovenin zonder nu continu te remmen. Daarna nog 15 kilometer  naar aankomstplaats Saint-Jean-de-Maurienne, op 552 meter. Lekker hard door knallen, zou je zeggen, punt is alleen dat er nog wel een venijnig colletje tussen zit.

Les Lacets de Montvernier is 3,8 kilometer klimmen tegen 8%, maar op dat korte stuk riskeren de renners wel duizeligheid als ze te snel omhoog gaan. Het klimmetje heeft namelijk achttien (18!) haarspeldbochten. Vanaf de top wacht de renners een afdaling en een vlak slot van een paar kilometer. 

Profiel van de Glandon