Kent u die mannen die iedere zaterdag aan hun auto staan te poetsen totdat hij glimt als een spiegel. Ik moet u bekennen dat ik ook enigszins tot dat slag behoor, zeker als het om mijn racefiets gaat. Wegrijden op een vieze fiets, onbestaanbaar toch. Een echte wielrenner rijdt altijd op een glimmende fiets en soigneert zich. Het oog wil toch ook wat! Maar helaas is dat geen garantie voor goed functionerend materiaal, hetgeen toch een absolute noodzaak is als je er zo'n 3500 km op moet gaan rijden
Ik ga de Tour rijden met het topmodel van Cervelo, de S5 team. Hoewel ik geen aandelen bij Cervelo heb moet ik bekennen dat het een geweldig aerodynamisch race monster van carbon is, met buizen in druppelvorm en een enorme stijfheid in het bracket en het balhoofd zodat alle energie die je er in stopt ook werkelijk omgezet wordt in voortbeweging. Bij zijn presentatie was het bij testen in de windtunnels destijds de snelste fiets ter wereld en Carlos Sastre won er de Tour mee. Ik rij er nu een jaar of twee op en in het begin reed hij werkelijk goddelijk, maar de laatste tijd begon hij wat te kraken. Net als een krakende huiskamer deur. Om gek van te worden toch? Gelukkig is dat laatste meestal met een beetje olie gemakkelijk te verhelpen.
Met de moderne generatie racefietsen ligt dat veel moeilijker. Een carbon frame is net een klankkast en een kraak kan dus overal in de fiets gelokaliseerd zijn. Nu was het al de bedoeling om de fiets voor de TdF door Dennis mijn mecanicien helemaal uit elkaar te laten halen, en ik vertrouwde er op dat het daarna wel verholpen zou zijn. Tot mijn schrik was het daarna echter zeker vijf maal zo erg en ging het ook niet meer weg.
Het kon toch niet zo zijn zou dat ik zo de TdF zou moeten fietsen? Dan kan ik daarna afgevoerd naar.... Dus wanhopig terug naar Dennis. En god zij dank was het probleem oplosbaar en bleek een deel van de as na meer dan 20.000 km door slijtage frictie te vertonen.
Is het u trouwens opgevallen aan de foto hierboven dat ik met ovale bladen voor rij? Op dit punt heb je believers en non believers; je gelooft er in of niet. Ik hoor tot de eerste groep. Gelukkig verkeer ik in goed gezelschap en rijdt ook bijv Marianne Vos en Chris Froome met deze bladen . Het idee achter deze bladen is dat het leidt tot een betere krachtsverdeling in de omwenteling en minder verzuring vooral bij tijdritten en in de bergen. Ik doe dat bovendien met ongewoon lange cranks van 180 mm waardoor een grotere hefboom bij het krachtzetten. En nu maar hopen dat het zijn winst gaat opleveren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten