Etappe 15:Mende-Valence, 182 km, heuvels, 2000 HM
Vanmorgen aan het ontbijt zag ik alleen maar vermoeide en slaperige koppen. Niet verwonderlijk als je je realiseert dat het wederom bloedheet was afgelopen nacht en ons hotel wederom helaas geen airco had. Mijn kamergenoot Hemke en ik sliepen onder het dak. Na een koude douche was je binnen vijf minuten weer kletsnat van het zweet. Meer dan een paar uur effectieve slaap heb ik voor mijn gevoel niet gehad. John en Cindy hadden hun kamer vol mieren en zijn vannacht nog verhuisd. Richard is maar op de bank in de huiskamer gaan liggen. Ik geloof niet dat er iemand door de hitte goed geslapen heeft. Dus de stemming aan het ontbijt was op zijn minst niet vrolijk. Vervolgens deed de airco in de bus op weg naar de start het niet. Bij Evert sloegen de stoppen door toen een van ons uit wanhoop dan maar de dakluiken opende. Bij het uitladen van de fietsen bleek een van de banden van onze toppers Philippe voor de zoveelste keer lek. Het zijn de zorgen van een vermoeid peloton in de laatste week in extreme omstandigheden.
De dag van vandaag voor ons, is er morgen een voor de sprinters van de elite van de wereld. Vanuit Mende voerde de weg direct omhoog met 500 stijgingsmeters. Daarna lange tijd een heuvelachtig terrein zonder grote moeilijkheden. Voor het eerst daarbij in de vroege ochtend enige tijd aangename fietsomstandigheden. Voor de lunch was de temperatuur inmiddels weer gestegen naar dik boven de dertig graden. Daarmee in de middag toch
Koelen... heerlijk en noodzakelijk! |
Daarna was het verder een eenvoudige tocht naar Valence. Wind in de rug en steeds een licht afdalende weg over 50 km. Daardoor voor het eerst aan de finish met het gevoel nog wat over te hebben. Ook voor het eerst de finish van de profs kunnen zien. En wat is het dan frustrerend om te zien hoe hard Bardet en Pinot omhoog denderden op een helling van 3 km 10% daar waar ik gisteren zo ongeveer geparkeerd stond. Mijn finish van vandaag was vlak over een brede boulevard. Dat wordt morgen Cavendish of Greipel.
De Tour heeft zijn rode lantaarndrager. Dat is de nummer laatst in het klassement. Wim Vansevant heeft de twijfelachtige eer tussen 2006 en 2008 deze prijs drie keer in de wacht te hebben gesleept. Ook Rob Harmeling en Mathieu Hermans wonnen deze "prijs" ooit. Ook ons peloton heeft zijn rode
Onze rode lantaarndrager |
Gelukkig een beter te beteren etappe. Hoop op een goede nacht voor je. Hou je haaks. Paul
BeantwoordenVerwijderenKnap hoe je steeds weer flikt George. De etappes volbrengen en er ook zeer lezenswaardig over schrijven. Hou vol, maar denk ook aan je gezondheid. Groet, Henk Drost
BeantwoordenVerwijderenIk durf, liggend aan het zwembad, niet meer te klagen over het weer in Frankrijk ;-)
BeantwoordenVerwijderenIndrukwekkend George!
Groet, Bernard
Hallo George, zolang als de Tour duurt zijn we al op vakantie, en pas 1 aankomst kunnen zien. We hebben wel het gevoel volledig op de hoogte te zijn door jouw verhalen en wat teletekst lezen. Erg leuk dus, en volgens ons gaat het je helemaal lukken. Veel succes nog, en hopelijk heb je nog een extra week gepland om bij te komen. Groeten, Jan en Marian.
BeantwoordenVerwijderenHallo George,
BeantwoordenVerwijderenDit verhaal biedt perspectief voor mindere fietsers zoals ik.
Lijkt me een geweldige uitdaging om voor te trainen, te doen en over na te praten!
Charles.